എവിടെയാണങ്ങനെയൊരു മരം?

സൂര്യനെ വിഴുങ്ങുന്ന

പകൽമരങ്ങളുടെ

ഓർമ്മയിലകൾ നിറഞ്ഞ

തണുത്ത നിലമുള്ള

മരണത്തേക്കാൾ മരവിപ്പുള്ള

പുരയിടത്തിലാണ്

പ്രാണനേയും മുതുകിലേറ്റി,

(കണ്ണുകളിൽനിന്ന്

നോവിക്കാതെയും

ചുണ്ടമർത്തി കടിക്കാതെയും

കിനാക്കൾ

ഒഴിഞ്ഞുപോവുന്ന ഉറുമ്പുകൾ)

നമ്മുടെ ജീവിതങ്ങൾ

-അർഥസത്യങ്ങളെ ഞെരിച്ചമർത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന

തൊട്ടാവാടിയുടെ ഇലകൾ -

എപ്പോഴും

കിനാവുകളാൽ

വാടിത്തളർന്ന് തളർന്ന്

പക്ഷെ

കൊഴിയുന്നില്ല

പൂവുകൾ-

അന്ത്യകൂദാശയുടെ ഫോർമലിൻ മണത്തിൽ

ചോദിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു ദൈവമേ,

ഈ കൊഴിയുന്ന ഇലകൾക്കെല്ലാവർക്കും

ഒരു മരത്തെ നൽകുമോ

നനവുകൾക്ക് ഒരു മഴയെന്നപോലെ.