ഇടയ്ക്കിടെ പെയ്യുന്ന ചാറ്റല് മഴയില്,
പതിയെ മൊഴിയുന്ന നൊമ്പരക്കവിതകള്.
എന്റെ ഹ്രുദയം പിളര്ക്കുന്ന ജലച്ചിലമ്പലില്,
കേള്ക്കാതിരുന്നെങ്കിലീ വാക്കുകള്, വിങ്ങലുകള്..
നാം പറയാതിരുന്നെങ്കിലീ പഴങ്കഥകള്.
വെറുതെ വിമൂകമായാലസ്യം ചേര്ത്തെന്റെ മാറിലേക്കു നീ
മെല്ലെ ചായുക, നിന്റെ നിശ്വാസങ്ങളെ അറിയാനും പുണരാനും,
ഞാനല്ലാതാരറിവൂ നിന്നെ, ഇത്രമേല് സ്നേഹിക്കുവാന്,
നിന്നെ നീയായറിയുന്നു ഞാനിതാ, നിന്റെ ഓര്മ്മകളില് പിന്നെയും,
നിറയെ പൂക്കുന്നു നിശാഗന്ധികള്,
നമ്മള് ഓര്മ്മയുടെ പാട്ടുകാര്, എന്നും കൂട്ടുകാര്...
No comments:
Post a Comment