ഓർത്തുവെക്കുന്നതെല്ലാം പൂക്കളാവുന്നു

| ഓർത്തുവെക്കുന്നതെല്ലാം പൂക്കളാവുന്നു | 

എന്തിനാണിത്രയധികം ഓർമിച്ച് വെക്കുന്നത് ...

ഓർമ്മകളുടെ കടലിൽ നിലയില്ലാത്ത ആഴവും ചുഴികളും തീരാത്ത തിരകളും ....

നഷ്ടപ്പെട്ടുപോകുന്ന -നീലാകാശത്തിന്റെ കിനാച്ചതുരത്തിൽ -

അയ്യോ 

വയ്യ 

ആകാശം കണ്ട് കണ്ട് കണ്ണുവേദനിക്കുന്നു ,

അൽപനേരം കണ്ണടച്ചിരിക്കാം ,

നീ എനിക്കൊരു കഥ പറഞ്ഞുതരൂ ,

ലോകം ചുറ്റാനിറങ്ങിയ തിര 

ഏഴു സമുദ്രങ്ങളെയും മറന്ന് 

തീരത്ത് നിന്ന് തിരികെപ്പോകാത്ത കഥ .

 ഞാൻ ഉറങ്ങിപ്പോകുന്നു ,

നല്ലൊരു കിനാവ് കാണുന്നു,

പൊടുന്നനെ ആ കാട്ടിൽ 

മാനും മനുഷ്യരുമില്ലാതെ പാവം മരങ്ങൾ മാത്രമാവുന്നു ,

അവയിലേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട നീ ,

ഇലപ്പച്ചക്കുപ്പായമിട്ട നീ ,

ഒരു ചോരപ്പൊട്ടുപോലെ ചുവന്ന് ചുവന്ന് ആകെ ചുവന്ന് ,

പച്ചയും മഞ്ഞയും ചാരനിറവുമുള്ള നീണ്ട കഥാകഥന കാനനത്തിൽ ,

ചെറുതായി ചുവന്ന സംഗീതം -

ദൂരെ ദൂരെ ഒരു പാട്ടുകേൾക്കുന്നു .

എന്തിനാണിത്രയധികം ഓർമ്മിച്ചുവെക്കുന്നത് . 

മലകൾ കടലിനെ ഓർമിക്കുമ്പോൾ 

മൂവന്തി മുങ്ങിമരിക്കും മുൻപേ അത്രയേറെ ഇഷ്ടത്താൽ ആയിരം സൂര്യന്മാരെ മരക്കൊമ്പുകളിൽ കോർത്തുവെക്കുന്നു . 

ഓർത്തുവെക്കുന്നതെല്ലാം പൂക്കളാവുമ്പോൾ ഏതു കാടും പൂത്തുപോകും.