പൊടുന്നനെ

നമ്മൾ മിണ്ടാറുള്ള വൈകുന്നേരങ്ങൾ

നിനക്കോ എനിക്കോ വീട്ടിലേക്കുള്ള വണ്ടികിട്ടുംവരെ ,

രണ്ടിലൊരാൾ പിരിഞ്ഞുപോകുംവരെ

വിഷമിക്കല്ലേ , നിന്റെ വിഷാദത്തിനു ഞാൻ കൂട്ടിരിക്കാം നിന്റെ ചോരയ്ക്ക്

ചുവപ്പേകാൻ എന്റെ ചെമ്പനീർപ്പൂവുകൾ ചുംബനങ്ങൾ ഞാൻ ഒപ്പിത്തരാം

തോരും വരെ

തോരും വരെ

എല്ലാ മഴകളെയും ഞാൻ ഒപ്പിത്തരാം

മഴകളെ ഒപ്പിയൊപ്പി പെരുമഴകളെയും പ്രളയങ്ങളെയും ഒപ്പിയെടുക്കും , പിന്നെ ഒരേ മഴകൾ പെയ്യുന്ന എല്ലായിടത്തെയും ദുർബലമായ ഭൂമിയിൽ നമ്മളുടെ കാൽപാദങ്ങൾ തിരഞ്ഞു തിരഞ്ഞു എത്രയോ ദൂരം നടന്ന് ,

കടലില്ലാല്ലത്തയിടങ്ങളിൽ കടലുണ്ടെന്നോർമ്മിപ്പിക്കുന്ന പ്രളയങ്ങളെയും ഉരുൾ ഭീതികളെയും പ്രേമിക്കുക , ചുംബിക്കുക

നീ എന്നെ ചേർത്തു നിർത്തുക ,

പ്രപഞ്ചം തീർന്നു പോയാലും നീ തീർന്നു പോവാതിരിക്കുക ...

നമ്മളുടെ വൈകുന്നേരങ്ങൾ എന്തോരം ലോകാവസാനങ്ങൾ കാണുന്നു പൊടുന്നനെ....