തിരകൾ

അനുരാഗമിയന്നവളേ

നിൻ കരാംഗുലികളാതിലോലം

തിരകളാലെന്നെമൂടുന്നു

ആകാശമേ, ഈക്കടൽനിന്റെനയനങ്ങളതിൽ

കണ്ണീരുതുളുമ്പുന്നൂനിത്യം.

എത്രപ്രണയത്താലലിഞ്ഞാലുമെത്രമോഹത്താലുലഞ്ഞാലും

ഒഴുകുവതെങ്ങേയ്ക്കറിയാതുഴലും നാമല്ലോ

ഈക്കടൽ ഈക്കടൽ, അതിൻ കണ്ണീരും.

മഴവരുന്ന ആകാശത്തിന്റെ ചെരിവുകളിൽനിന്നെല്ലാം

ആലിംഗനത്താലാകാശമേ നിന്നംഗുലികളാൽ

നീയെന്നിലേക്കുപെയ്യുവതിൻ നിർവൃതിയാൽ

ഞാനുടൽവിറച്ചുപനിക്കുന്നൂരാപ്പകൽ

നിഴലിളകും കടൽ, നീയസ്വസ്ഥ, നിന്നിൽ

നിലാപ്പൂമണം, നിന്റെനിഴൽവല്ലികളിൽ വസന്തം

നിന്നുറക്കത്തിൽ‌പ്പോലും കിനാനൃത്തം,

മുങ്ങുന്നു ഞാൻ, നിൻപ്രണയത്തിൻ കരാംഗുലികളിൽ

തീരങ്ങളിൽനിന്നുമാഴങ്ങളിലേക്കുസ്വയം

കരയോളം കടൽവന്നുനിറയുവോളം

കിനാവിന്നലകളിൽ,കൈവിരലുകളാൽ പതിയെനീന്തിനീന്തി

ആശ്ലേഷിപ്പൂ, നീയൊരുതിര, ഞാനുമൊരുതിര
ഏതേതുതിരകളാൽ നാം കടലായ്മാറുന്നൂസ്വയം.