ഇലമുളയ്ക്കുമ്പോൾ മൌനത്തിന് ചില വാക്കുകൾ തോന്നും

എഴുതി മുഴുമിക്കാതെ

കീറിപ്പറിച്ചെറിഞ്ഞ വിവാഹക്ഷണക്കത്തിലെ

മൌനത്തിൻ നിഴലുകളിലാണ് കടൽ.

വാതിലുകൾ താഴിട്ട

ജാലകപ്പഴുതുകൾ ചേർത്തടച്ച

 പ്രണയഗേഹത്തിലെ വിരുന്നുമേശയിൽ

ഹൃദയത്തിന്റെ കോപ്പയിലെ ഒടുവിലെ വിഷത്തുള്ളിക്ക്

ഒരായുസ്സിന്റെ ദാഹമുണ്ട്;

നീ ചുംബിക്കുക-

ഉഷ്ണവും  ഉച്ചക്കാറ്റും വറ്റിയ

പുഴയുടെ ഞരമ്പിലെ അവസാനത്തെ കാലടിയിൽ

അറ്റുപോയ വേരിൽനിന്നും ഒറ്റയ്ക്കുമുളച്ചൊരില ആകാശത്തോളം.

ഓ വെറുതേ വെറുതേ വെളിച്ചത്തെ പുണർന്ന് പുണർന്ന്.

കടലിൽ മുങ്ങിയ വീടേ

തിരകളാൽ തിരമേലെഴുതും കടലിൻ നഷ്ടഭീതികളിൽ

വാക്കില്ലായ്മയുടെ മുനവച്ച മൌനത്തിൻ മരണക്കനിവിൽ

പ്രാണനിറ്റുന്ന മഴയുടെ മഷിപടരുമ്പോൾ

വാക്കുകളേ, ഒറ്റയ്ക്കല്ല ഒരിലയും അതിന്റെയാകാശവും.